ما در این مقاله قصد داریم یکی از موضوعات مهم مهاجرت را بررسی کنیم. این موضوع شناخت سیستم های سیاسی و اجتماعی کشور های مختلف و توضیح خلاصه و کاربردی این سیستم ها است. شناخت این سیستم ها برای انتخاب کشور مقصد بسیار مهم است زیرا همین سیاست هاست که وضعیت تحصیل، عدالت اجتماعی، اشتغال و به صورت کلی زندگی با رفاه و آسایش را تعیین می کند. در ادامه به بررسی انواع این سیستم ها می پردازیم.
انواع سیستم های سیاسی
در هر کشور روابط بین المللی، قوانین و… تحت تاثیر سیستم های سیاسی هستند. انواع سیستم های سیاسی عبارتند از:
فدرالیسم دموکراسی فاشیسم لیبرالیسم کاپیتالیسم کمونیسم سکولاریسم امپریالیسم ناسیونالیسم و سوسیالیسم
فدرالیسم از انواع سیستم های سیاسی
اولین سیستمی که مورد بررسی قرار دادیم، سیستم فدرالیسم است. در سیستم فدرالیسم قدرت حاکمیت، بین یک حکومت مرکزی و واحد های سیاسی کوچکتر (ایالت ها، استان ها و…) تقسیم می شود. در این مدل هر واحد کوچک تری مثل ایالت بر اساس قانون اساسی قدرت اداره و تصمیم گیری برای حوزه ی خودش را دارد.
این مدل معمولا در کشور های پهناور و یا کشور هایی که تنوع قومیتی، زبانی و نژادی بالایی دیده می شود، اجرا می شود تا رضایت هر ایالت، قوم، نژاد و حتی اقلیت های جامعه جلب شود. فدرالیسم معمولا به 2 دسته تقسیم می شود. تقسیم بر اساس جغرافیا مثل کشور های آمریکا، استرالیا و آلمان، که در قومیت ، زبان در تقسیم بندی دخیل نیست. (دولت فدرال ملی) تقسیم بندی بر اساس قومیت، نژاد، زبان و… مثل عراق و اتیوپی. (دولت فدرال قومی)
طبیعی است که هر سیستم مزایا و معایبی دارد. مزایای سیستم فدرالیسم به شرح زیر است:
- نوآوری سیاسی یک مدل موفق در یک ایالت را می شود به همه‌ی ایالت ها گسترش داد.
به عنوان مثال قوانین انتقال سوخت و قوانین کودکان کار در آمریکا به این شکل به وجود آمدند.
- افزایش مشارکت جنبش های اجتماعی، مردم و گروه ها
- امکان تقسیم قدرت
- درک بهتر مسائل و مشکلات محلی نقطه ی مقابل استبداد
معایب این سیستم نیز عبارتند از:
- نا برابری اقتصادی بین ایالت ها
- نا برابری در رفاه مردم
- سردرگمی مردم
- متفاوت بودن قوانین در ایالت ها
- سردرگمی در مورد مسائل ملی
- اولویت قرار گرفتن منطقه گرایی بر میهن پرستی
سیستم گفته شده در کشور های زیر حاکم است:
آمریکا، روسیه، هند، پاکستان، مالزی، آلمان، استرالیا، کانادا، آرژانتین، برزیل و…
دموکراسی از انواع سیستم های سیاسی
به صورت خلاصه شکلی از حکومت هست که در آن مردم صلاحیت تصمیم گیری در مورد قانون را دارند و حتی مقامات حکومتی را هم در رقابت انتخابی عادلانه انتخاب می کنند. موضوعات مهمی که در دموکراسی مطرح است عبارتند از:
آزادی اجتماعی، آزادی بیان، شهروندی، حق زندگی، حقوق اقلیت، آزادی مذهب، برابری، حق رای
انواع دموکراسی
دموکراسی به سه نوع تقسیم می شود:
- مستقیم
شهروندان بدون واسطه و نماینده تصمیم گیری می کنند (از طریق همه پرسی و…) در این سیستم مردم حتی قوانین قانون اساسی را هم می توانند تغییر دهند و تصمیمات گرفته شده حتما باید به مرحله اجرا در آید.
- نمایندگی
در این مدل مردم نمایندگانی را انتخاب می کنند و نمایندگان تصمیمات لازم را می گیرند. اگر در این روش رئیس دولت را هم مردم انتخاب کنند، می توان گفت «جمهوری دموکراتیک» تشکیل شده است.
- ترکیبی
همان طور که از نامش مشخص است ترکیبی از سیستم مستقیم و نمایندگی است. به این صورت که برخی تصمیمات را مردم مستقیم می گیرند و برخی را نمایندگان (مثل سوئیس) دموکراسی هم همانند هر سیستمی منتقدان و موافقانی دارد که در اینجا به صورت خلاصه دیدگاه هر دو طرف آورده شده.
- منتقدان
افلاطون می گوید دموکراسی حکومت مردمان نادان هست و ارسطو هم بیان کرده که دموکراسی از فضیلت میانه‌روی و اعتدال به دور است. برخی از منتقدین نیز می گویند خود رای گیری منصفانه نیست و هر مدلی که پیاده شده ناقص بوده است. در نهایت برخی دیگر هم نظر می دهند که همه‌ی مردم شایستگی لازم را برای تصمیم گیری ندارند و این مورد باعث می شود که یک برنامه ریزی بلند مدت و منسجم وجود نداشته باشد. اما در مقابل این دیدگاه های مطرح شده موافقان به این صورت از دموکراسی حمایت می کنند:
- موافقان
موافقان دموکراسی عقیده دارند بهترین راه برای از بین بردن تمرکز قدرت و کنترل سیاست ها دموکراسی است. دموکراسی باعث پیشرفت و توسعه شده و مانع دیکتاتوری می شود. چون تعداد تصمیم‌گیرنده ها زیاد است احتمال گرفتن تصمیم خوب افزایش می یابد و در کنار همه‌ی این مسائل اقتصاد هم پیشرفت می کند. چون بازار محدود نمی شود و انحصاری هم وجود ندارد. کشور هایی که به صورت دموکراتیک اداره می شوند عبارتند از:
- نروژ
- ایسلند
- سوئد
- سوئیس
- نیوزلند
- استرالیا
- فنلاند
- ایرلند
- کانادا
- دانمارک
فاشیسم دموکراسی از انواع سیستم های سیاسی
نوع دیگری از سیستم های سیساسی اجتماعی فاشیسم نام دارد. به صورت خلاصه، فاشیسم یک جنبش راست افراطی، بر پایه اقتدار گرایی و ملی گرایی افراطی است. می توان گفت فاشیسم یکی از اشکال دیکتاتوری است؛ یعنی به کار بردن روش هایی برای تمرکز قدرت در حکومت و فرمانروایی خودکامه ای که ملی‌گرا و تک حزبی است.
-
اصول مهم فاشیسم
فاشیسم ها دارای اصولی هستند که عبارت است از:
- اعتقاد به سودمند بودن صلح مخالفت با اندیشه های سوسیالیسم، لیبرالیسم و دموکراسی
- اعتقاد به قهرمان پروری
- تقدس پیشوا
- تمامیت خواهی
- تک حزبی بودن
فاشیسم از ایتالیا آغاز شده و سپس به کشور های آلمان، فرانسه و… گسترش پیدا کرده است.
نظر فاشیسم در مورد زنان و اقتصاد
نگاه فاشیسم به زنان به این صورت است که وظیفه زنان، فقط انجام کار های خانه و تولید مثل است و در مورد اقتصاد نیز یک اقتصاد سر سخت را در نظر بگیرید که هدف آن دست یابی به خودکفایی اقتصادی ملی است. برای این هدف هم از روش های حمایت گرایانه و هم مداخله جویانه استفاده می کنند. فاشیسم مخالف بازار آزاد است البته فاشیسم، سرمایه داری مولد را قبول دارد، ولی تا زمانی که در تضاد با حکومت قرار نگیرد. کشور های زیر در بازه های مشخص شده سیستم فاشیست بر آن ها حاکم بوده:
- ایتالیا 1945-1922
- آلمان 1945-1933
- ژاپن 1945-1931
- چین 1945-1940
- فرانسه1944-1940
- آفریقای جنوبی 1940-1930
- برزیل1938-1933
لیبرالیسم از انواع سیستم های سیاسی
لیبرالیسم یا آزادی خواهی روی حقوق افراد و برابری فرصت ها تاکید دارد و آزادی فردی مهم ترین هدف آن است.
شاخه های مختلف لیبرالیسم
لیبرالیسم شاخه های مختلفی دارد اما همگی بر این موارد اتفاق نظر دارند:
- آزادی اندیشه و آزادی بیان
- تحدید قدرت دولت ها
- تبادل آزاد ایده ها
- اقتصاد بازار و اقتصاد مختلط
- سیستم شفاف دولتی
مفاهیم اصلی لیبرالیسم
مفاهیم و پایه های لیبرالیسم عبارتند از:
- مدارا
- برابری
- دموکراسی
- آزادی اقتصادی
- آزادی جنسی
- دین: در مورد دین، اجباری وجود نداره اما در لیبرالیسم، سیاست از دین جدا در نظر گرفته می شود. این میزان در شاخه های مختلف متفاوت می باشد.
دسته بندی کلی لیبرالیسم
- لیبرالیسم کلاسیک
- لیبرالیسم مدرن
تفاوت لیبرالیسم کلاسیک و مدرن
تفاوت های مهم لیبرالیسم کلاسیک و مدرن عبارتند از:
از نظر لیبرالیسم کلاسیک، آزادی مردم توسط دولت تهدید می شود؛ برای همین اختیارات دولت باید کاملا محدود باشد. اما لیبرالیسم مدرن معتقد است اگر دولت کاملا محدود شود، بازیگران اقتصاد شخصی و کسب‌وکارها و… تسلط بر دولت، آزادی مردم را از بین می برند؛ پس دولت باید قدرتی برای مقابله با این افراد داشته باشد و از حقوق نیازمندان حمایت کند.
اقتصاد بازار و اقتصاد مختلط:
اقتصاد بازار همان بازار آزاد است (سیستم قیمت آزاد) و دقیقا متضاد بازار دستوری است.
اقتصاد مختلط هم ترکیبی از بازار آزاد و بازار مداخله گر می باشد. در شاخه های مختلف لیبرالیسم، از این ۲ مدل اقتصاد استفاده می کنند.
ده کشور لیبرال
- نروژ
- سوئد
- دانمارک
- فنلاند
- ایسلند
- نیوزیلند
- سوئیس
- کانادا
- آلمان
- اتریش
- آمریکا
کاپیتالیسم از انواع سیستم های سیاسی
کاپیتالیسم یا همان سرمایه داری، یک سیستم اقتصادی مبتنی بر مالکیت خصوصی ابزار های تولید است.
در این سیستم، ابزار های تولید (کارخانه ها، تولیدی ها و…) در دست مالکان خصوصی است و سرمایه داران از این ابزار ها برای تولید سود در بازار رقابتی استفاده می کنند.
ویژگی های نظام سرمایه داری
- انباشت: تولید برای سود و انباشت برای تولید بیشتر، حذف یا محدود کردن
- تولید کالا: تولید برای مبادله کالا با هدف به حداکثر رساندن ارزش مبادله، نه ارزش مصرف
- مالکیت خصوصی ابزار های تولید
- کارمزد های بالا
- سرمایه گذاری پول برای کسب سود
- استفاده از مکانیزم قیمت
- آزادی سرمایه داران برای عمل به نفع شخصی
انواع سرمایه داری:
سرمایه داری انواع مختلفی دارد اما می شود آن ها را به ۲ دسته تقسیم کرد:
- سرمایه‌داری دولتی مثل چین و شوروی سابق
- سرمایه داری غیر دولتی مانند آمریکا
شکل های دیگر سرمایه داری:
- سرمایه داری شرکتی
- سرمایه داری رفاهی
- سرمایه داری مالی
- نئوکاپیتالیسم
- سرمایه داری بازارو…
مزیت ها و چالش های سرمایه داری:
بعضی از اقتصاد دان ها معتقدند کاپیتالیسم با شاخص هایی مثل تولید ناخالص داخلی و همچنین با افزایش ظرفیت ها، باعث رشد اقتصاد می شود. این اقتصاد دانان سه قرن گذشته اروپا را مثال می زنند که سطح زندگی بسیار رشد کرده بود در مقابل خیلی از اقتصاد دان ها اعتقاد دارند کاپیتالیسم باعث استثمار و نابرابری می شود و علاوه بر این ضد دموکراسی است.
برخی نیز معتقدند که سرمایه داری امروزه، تبدیل به سرمایه داری انحصاری شده است و دیگر بازار آزاد نداریم. همچنین رقابتی هم که به وجود آمده است، فقط بین شرکت های انحصاری است. اصلی ترین مخالفان کاپیتالیسم ها سوسیالیست ها و آنارشیست ها هستند.
سوسیالیسم از انواع سیستم های سیاسی
سوسیالیسم مخالف مالکیت خصوصی است و اساس آن مالکیت عمومی بر ابزار های تولید است (مواد اولیه، کارخانه ها، تولیدی ها و…) در این مدل جامعه یک نظام اجتماعی (دولت سوسیالیستی) مالکیت ابزار های تولید را در اختیار دارد.
مزیت و چالش های سوسیالیست
اصلی ترین مزیت سوسیالیسم هدف آن است یعنی ایجاد برابری در جامعه به این معنی که همه اقشار و طبقات جامعه سهم برابری از سود همگانی در جامعه داشته باشند. در این مدل جامعه، فکر کردن به سود شخصی تقریبا معنایی ندارد و همه به فکر سود کل جامعه هستند. اما از طرفی این مشکل نیز وجود دارد که ماده اولیه ای، بی نهایت استفاده دارد؛ پس یک دولت یا نظام اجتماعی نمی تواند به درستی آن ها را مدیریت کند.
مثلا ویکی‌پدیا رو که همه می شناسیم؛ تقریبا هیچ شخصی به تنهایی توان جمع کردن اطلاعات ویکی پدیا را نداشت اما دانش عموم مردم جمع شد و ویکی پدیا را خلق کرد.
سرمایه داری دولتی:
در صورتی که سران یک دولت سوسیالیسم درست عمل نکنند، به جای یک جامعه سوسیالیسم، سرمایه داری دولتی به وجود خواهد آمد. خیلی از اقتصاد دان ها معتقدند کشور هایی مثل چین و شوروی سابق به این صورت بودند. کشور هایی که در قانون اساسی آن ها به سوسیالیسم اشاره شده:
الجزایر
پرتغال
کره شمالی
هند
نپال و 11 کشور دیگر هستند.
ناسیونالیسم یا ملی گرایی
این سیستم می گوید:: یک ملت باید بتواند بدون هرگونه دخالت قدرت خارجی خود را اداره کند و هدف آن هم ایجاد و حفظ یک هویت ملی واحد است. ( ملت و دولت باید با هم، همسو باشند) این هویت می تواند بر اساس ویژگی های مشترکی مثل زبان، نژاد، مذهب، قومیت، جغرافیا، فرهنگ، نهاد های سیاسی یا ترکیبی از این ها تعریف بشود. پرچم ملی و سرود ملی هم از نماد های ناسیونالیسم هاست. البته ناسیونالیسم خیلی وقت ها باعث مبالغه در مظاهر یک ملت و در نتیجه برتری و اختلاف بین مظاهر ملتی با یک ملت دیگر شده است. در ناسیونالیسم اولویت تمام سیاست های خارجی و داخلی، منافع ملت است.
انواع ناسیونالیسم
ناسیونالیسم انواع مختلفی دارد و معمولا این ۲ مدل بیشتر مورد بررسی قرار می گیرد:
ناسیونالیسم قومی
ناسیونالیسم مدنی
ناسیونالیم قومی:
در این نوع ناسیونالیسم، ملت با ویژگی‌های مشترکی مثل میراث، زبان، ایمان و اصل و نسب مشترک بر اساس قومیت شناخته می شوند. شاید در این جوامع اقوام دیگر شهروندان درجه ۲ محسوب شوند. البته در ناسیونالیسم، برتری قومی وجود ندارد اما بعضی از آنها، از قوم‌مداری حمایت می کنند. ناسیونالیسم مدنی:
ملت یک هویت است که بر پایه شهروندی مشترک در داخل یک دولت ساخته می شود.
مثال: کسی که تابعیت ترکیه را دارد بدون در نظر گرفتن نژاد و فرهنگ، یک ترک محسوب می شود. این مفهوم غربی تر و دموکراتیک تر از ناسیونالیم قومی است. بر پایه‌ی ارزش های لیبرال مثل آزادی، برابری و حقوق فردی)
قوم‌گرایی هم در این نوع دیده نمی شود.) ملت مدنی براساس نهادهای سیاسی و اصول لیبرال تعریف می شود، به به نژاد نژاد و فرهنگ ربطی ندارد.
انواع دیگر ناسیونالیسم:
ناسیونالیسم اقتصادی
ناسیونالیسم جنسیتی
ناسیونالیسم چپ
ناسیونالیسم مذهبی
ناسیونالیسم سرزمینی
ناسیونالیسم ورزشی
و…
معایب ناسیونالیسم:
بسیاری می گویند ناسیونالیسم باعث مخالفت با چند فرهنگی میشود و چون یک گروه خاصی خود را مدعی حقوق یک قلمرو می دانند، درگیری بوجود می آید.
بعضی از لیبرال‌ها معتقدند ناسیونالیسم عامل جنگ و درگیری است و اقلیت‌ها را سرکوب میکند و اینکه اهداف ملت در مقابل اصول اخلاقی اولویت می‌گیرد و وابستگی شدیدی به دولت بوجود می آید.
بیشتر نقدها ناسیونالیسم قومی را مورد هدف قرار می دهد.
در قرن ۲۱ کشورهای امریکا،روسیه،اسپانیا،ژاپن و اسکاتلند نمونه های ناسیونالیسم هستند.
امپریالیسم از انواع سیستم های سیاسی
به طورکلی سیستم امپریالیسم یک نوع سیاست است که از گسترش قدرت و سلطه حمایت میکند.
یعنی یک کشور به دلایل مختلف از مرزهای خودش تجاوز می کند و سرزمین های دیگر را تحت سلطه‌ی خودش در می‌آورد.
این دلایل می تواند سیاسی و اقتصادی باشد یا حتی تورم، کمبود منابع و …
هدف اصلی امپریالیسم
هدف از این تجاوز، استفاده از منابع سرزمین مورد تجاوز است. (شامل مواد اولیه، صنایع، نیروی انسانی، موقعیت جغرافیایی و …)
امپریالیسم صرفا تصرف با نیروی نظامی نیست و تصرف می تواند با روش‌های خیلی متنوعی صورت بگیرد.
تفاوت استعمار و امپریالیسم:
بعضی‌ها بر این باورند که استعمار و امپریالیسم تفاوتی ندارند و فقط اسم آن عوض شده، ولی برخی ها بین این دو تفاوت هایی قائلند؛
مثلا: استعمار صرفا کنترل فیزیکی یک کشور است؛ اما امپریالیسم شامل تسلط سیاسی و اقتصادی نیز می شود.
امپریالیسم معمولا به ۳ دسته تقسیم می شود:
-امپریالیسم سیاسی
-امپریالیسم اقتصادی
امپریالیسم فرهنگی
مزیت‌های امپریالیسم
مزایای این سیستم سیاسی عبارتند از:
-نوساز شدن جهان
-صنعتی‌تر شدن کشورها
-توسعه زیرساخت‌ها
-دسترسی آسان به بازار
تقویت اقتصاد ملت‌ها
-افزایش انسجام اجتماعی
اما معایب آن نیز زیاد است و به صورت زیر:
افزایش هزینه برای کشورها،
ایجاد استثمار
گسترش، نژادپرستی ،
برده‌داری،
از بین رفتن تنوع فرهنگی،
افزایش نگرش های تبعیض‌آمیز،
افزایش احتمال جنگ بین کشورهای جهان و… هستند. کشورهای امپریالیسم جهان
در اینجا نام چند کشور که زمانی امپریالست بوده اند یا درحال حاظر هستند اورده ایم:
آمریکا
بریتانیا
فرانسه
هلند
اسپانیا
ترکیه
ژاپن
آلمان
ایتالیا
بلژیک
کمونیسم از انواع سیستم های سیاسی
از دیگر سیستم های سیاسی اجتماعی میتوان کمونیسم را نام برد
کمونیسم یک نظم اجتماعی- اقتصادی است که در آن مالکیت خصوصی بر ابزارهای تولید وجود ندارد و در واقع طبقات اجتماعی، پول و دولتی هم در کار نیست.
در واقع کمونیسم مرحله‌ی نهایی و ایده‌آل سوسیالیسم است که در آن دولت از بین می رود.
مالکیت خصوصی و سودمحور هم جای خود را به مالکیت عمومی و اشتراکی می دهد
انتخابات در کمونیسم
با وجود اینکه بیشتر کشورهای کمونیسم تک حزبی هستند اما انتخابات هم در این کشورها وجود دارد. البته متفاوت از انتخابات کشورهای غربی.
▫️معمولا کاندید‌های غیر کمونیستی، دست‌چین می شوند و خود انتخابات هم کاملا کنترل شده برگزار می شود.
مالکیت در کمونیسم نیز به این صورت است که کارخانه‌ها و بانک ها و بقیه صنایع در جامعه کمونیستی، در دست نظام اجتماعی هستند.
حتی در مناطق روستایی، بسیاری از زمین ها مالکیت عمومی دارند یا در دست دولت هستند و کشاورزان حقوق ماهیانه دریافت می‌کنند. اقتصاد در کمونیسم، کاملا دستوری است.
منتقدان میگویند در نظام کومونیسم، سرکوب سیاسی وجود دارد، حقوق بشر رعایت نمی شود، عملکرد اقتصادی بسیار ضعیف است، سانسور فرهنگی و هنری وجود دارد، دست‌رنج کشاورزان و کارگران، صرف تقویت تسلیحات محافظت از این حکومت‌ها می شود و عملا یک طبقه جدید بوجود می آید که نتیجه ی آن از بین رفتن بقیه جامعه است
کشور های کمونیستی در حال حاظر
چین، کوبا، کره‌شمالی و ویتنام هستند.
در نهایت اخرین سیستمی که به توضیح آن پرداختیم سکولاریسم است:
سکولاریسم یعنی جدایی دین از امور مدنی، دولت و سیاست.
فلسفه‌ای که قصد دارد زندگی را بر اساس اصول دنیوی و مادی تفسیر کند، بدون اینکه به دین متوسل شود.
دولت سکولار:
در این مدل، نهادها و موسسات تحت نظر دولت، از کنترل دین خارج می‌شوند و دین نمی‌تواند در تصمیمات آنها دخالت کند
جدایی دین از دولت، فقط جنبه‌ی سیاسی سکولاریسم است
▫️البته این تعریف به این معنی نیست که دین نمی‌تواند در مورد مسائل عمومی و سیاسی نظر بدهد، بلکه یعنی دیدگاه آنها به جامعه تحمیل نمی‌شود.
دولت نسبت به عقاید و ادیان مختلف بی‌طرف می‌ماند.
سکولاریسم از انواع سیستم های سیاسی
سکولاریسم یعنی حرکت به سمت جدایی دین از سیاست، در ابتدای شکل گیری این سیستم حرکت در اروپا آن قدر شدید بود که به جای واژه سکولار از جدایی کلیسا و دولت» استفاده می کنند. در واقع دولت مردان برای تصمیم‌گیری، به جای دلایل مذهبی، از دلایل سکولار استفاده می کنند. البته نوع سکولاریسم در کشور ها هم متفاوت است مثلاً سکولار در هند شامل دخالت دولت در مذهب می شود؛ اما در فرانسه از این دخالت جلوگیری می کنند.
نظرات موافق و مخالف سکولاریسم:
مخالفان سکولاریسم:
سکولار راه‌حل درستی برای آزادی عقیده و مذهب ارائه نمی دهد. این افراد کشور های فنلاند، ایسلند و دانمارک را مثال می زنند که با وجود به رسمیت شناختن رابطه ی حکومت و کلیسا، آزادی بیشتری نسبت به کشور های سکولار دارند (ایسلند جزو اولین کشورهایی بود که سقط‌جنین رو قانونی کرد)
موافقان سکولاریسم:
سکولاریسم باعث گرایش به علم و در نتیجه پیشرفت بشریت می شود و دروازه ای برای ورود به عصر روشنفکری است
کشور هایی که سکولار شناخته می شوند عبارتند از:
- ترکیه
- هند
- مکزیک
- آلمان
- کره جنوبی
- استرالیا
سخن آخر
در این نوشتار سیستم های سیاسی و اجتماعی کشور های جهان را معرفی شدند. سیستم های سیاسی و اجتماعی نقش مهمی در نحوه اداره کشور ها، روابط بین المللی و نیز سطح رفاه و وضعیت اقتصادی و فرهنگی کشور دارد.
اگر به دنبال مهاجرت تحصیلی به روسیه هستید، همین امروز با کارشناسان ما برای مشاوره در تماس باشید.
ایران و در هیچکدام ازاین سیستم ها ندیدیم.
آیا اسلام؟؟؟؟؟